نیکولا جوکیچ در مورد دفاع از آنتونی دیویس از مرکز لیکرز

اگر همه پرسی سالانه پلی آف در مورد دفاع نیکولا جوکیچ از قبل آغاز شده بود، خود جوکیچ ممکن بود به طرز جالبی آن را در دور اول متوقف کند.

مثل همیشه، وقتی از او پرسیده شد که چگونه می تواند بهتر از آنتونی دیویس از مرکز لیکرز محافظت کند، پس از انبوهی از توپ ها که مایکل مالون را مجبور به انجام یک مسابقه متقابل کرد، صحبت نکرد و جوکیچ را از اینکه تهدیدی برای گلزنی کمتر در بازی 2 باشد پنهان کرد.

جوکیچ گفت: “او از نظر تهاجمی و همچنین دفاعی یک هیولا است.” او یک ضربه زن واقعا خوب است. و من در دفاع تک به تک خیلی خوب نیستم. اینطور بگوییم.”

وقتی کارش تمام شد، جوکیچ خندید و از اعتراف به محدودیت هایش آسوده شد. گفته‌های او می‌تواند وزنی فراتر از این سری دور اول داشته باشد، بسته به بازی‌های بالقوه آینده دنور و اینکه چگونه مالون تشخیص می‌دهد که بهتر است از جوکیک به عنوان یک کوارتربک استفاده شود.

اما این اظهار نظر همچنین یادآور این بود که او بزرگترین مانع خود را زودتر از بین خواهد برد.

دیویس در بازی 2 جوکیک را برای یک کشش خیره کننده شش دقیقه ای افشا کرد که خوشبختانه پاورقی در پیروزی دراماتیک دنور بود. اما اگر ناگت ها از لیکرز جان سالم به در ببرند و پیشروی کنند، آیا هر مرکز دیگری در کنفرانس غرب می تواند آنچه را که دیویس به طور خلاصه انجام داد تکرار کند؟

وقتی ناگتس در دور دوم با تیمبرولوز روبرو می شود، دقایق رودی گوبرت احتمالاً با جوکیچ برابری می کند زیرا مینه سوتا باید سعی کند جوکیچ را در انتهای دیگر زمین خنثی کند. اما این بدان معناست که جوکیک همچنین می‌تواند در برابر گوبرت، یک تهدید تهاجمی مناسب اما نه نخبه، مقابله کند، در حالی که آرون گوردون از کارل-آنتونی تاونز و ناز رید بیشتر محافظت می‌کند. اگر فینیکس حریف باشد، یوسف نورکیچ آنقدر گلزن نیست که دنور نگران کراس مچ کردن جوکیچ از او باشد.

همین امر در مورد اکثر مراکز در طرف دیگر براکت غربی صدق می کند: ایویکا زوبک از کلیپرز، دانیل گافورد یا درک لایولی III از ماوریکس و جوناس والانسیوناس یا لری ننس جونیور از پلیکانز. چت هولمگرن جالب خواهد بود. مرکز لاغر اوکلاهاما سیتی به طور میانگین سه امتیاز بیشتر در هر بازی مقابل ناگتس نسبت به او در کل فصل کسب کرد و 3.9 درصد بهتر از میانگین شوت زد. او بیشتر تهدیدی علیه جوکیچ است تا تهدیدی بعد از آن. اما اگر این مشکل تکراری شود، دنور می‌تواند استراتژی‌ای را که دیگر حریفان تاندر در این فصل امتحان کرده‌اند، آزمایش کند: قرار دادن جاش گیدی به‌عنوان مرکز شروع، استفاده از او به‌عنوان کمک‌کننده و درصد بازی کردن. (گیدی – 33.7٪ از سه).

این اساساً همان کاری است که مالون در نیمه دوم بازی 2 مقابل لیکرز با جوکیک انجام داد، فقط یک نسخه جسورانه تر – Rui Hachimura از لس آنجلس 42 درصد از سه بازی در این فصل شوت می کند.

مالون چهارشنبه قبل از پرواز ناگتس برای بازی 3 به لس آنجلس گفت: “این به نیکلاس اجازه می دهد تا با بهره هوشی خود به نوعی پرسه بزند، دفاع کند و به عنوان یک مدافع عقب زمین ارتباط برقرار کند، جایی که او فوق العاده است.”

جوکیچ آنطور که نقل قول او نشان می دهد به یک مدافع بد نزدیک نیست، حتی اگر این تصور وجود داشته باشد که محافظت از توپ نقطه ضعف اوست. قدرت او در درک فواصل و زوایا است.

ناگت ها تمایل دارند جوکیک را مجبور کنند تا در سطح صفحه نمایش در پیک اند رول بازی کند و برای پوشش رول به چرخش سایر مدافعان زیر آن تکیه می کنند. او دست های بزرگی دارد. او فصل عادی را با سه ریباند در هر بازی به پایان رساند و در رده ششم NBA قرار گرفت. و همانطور که مالون گفت، وقتی جوکیک نیازی به یک مسابقه ندارد، ضریب هوشی او اغلب با تجمل پرسه زدن در اطراف به حداکثر می رسد.

در حالی که 7:15 مانده به پایان کوارتر دوم بازی 2، جوکیچ برای کمک به جاستین هالیدی با عدم تطابق در رنگ مقابل هاتیمورا به زمین رفت. دیویس توپ را در خط خطا به دست آورد و به سمت جوکیچ پرواز کرد تا به راحتی در کنار شیشه قرار بگیرد. بقیه نیمه یک کابوس بود. دیویس خود را در برابر جوکیچ منزوی کرد، او را به دوش کشید و به راحتی فضای کافی برای رانندگی به خط پایه ایجاد کرد. او دو بار به خاطر شلیک قلاب در لاین جوکیچ را زیر گرفت. در یک پیک اند رول با D’Angelo Russell، Jokic در حال سقوط بود، بنابراین دیویس او را با یک پرش باز میان برد مجازات کرد.